تخلیه در لغت به معنای (خالی کردن) است و در اصطلاح حقوقی عبارت است از دست کشیدن متصرف از ملک به نحوی که مالک بتواند، بدون هیچ مشکلی هرگونه تصرفی در ملک خود انجام دهد و دستور تخلیه، دستوری است که از جانب مرجع صالح صادر می گردد و باید در کمترین زمان ممکن نیز اجرا شود. منظور از حکم تخلیه ملک، این است که حکم از دادگاه ها صادر می شود و قابلیت تجدید نظرخواهی دارد. بنابراین سرعت رسیدگی و اجرای آن از دستور تخلیه، کمتر است.
موضوع در دعوای تخلیه، ممکن است مال منقول یا غیرمنقول باشد، بنابراین در دعاوی تخلیه ید، متصرف امانی است و سبوق به اذن از طرف مالک است.
تخلیه ملک معمولاً در روابط بین موجر و مستاجر مطرح می‌شود، در صورتی که یک قرارداد اجاره شفاهی یا کتبی وجود داشته باشد و مستاجر به علت انقضای مدت اجاره یا سایر موارد مانند فسخ قرارداد، از تخلیه ملک خودداری کند، موجر می تواند دستور تخلیه ی ملک خود را بگیرد. البته در مواردی موجر می تواند، تقاضای صدور دستور تخلیه داشته باشد و در مواردی دیگر باید تقاضای صدور حکم تخلیه نماید.
موارد صدور دستور تخلیه ملک، برای اماکن تجاری در قانون روابط موجر و مستاجر مصوب سال 1356 بیان می دارد، اگر مستاجر یکی از بندهای زیر را مرتکب شود، موظف است ملک را تخلیه کند:
بنابر بند فوق، اگر مستاجر شغلی که در اجاره نامه ذکر شده را تغییر دهد، مشروط بر اینکه شغل جدید سنخیت و شباهتی با شغل مندرج در قرارداد اجاره نداشته باشد، ملزم به تخلیه ملک است.
دستور تخلیه ملک در قانون روابط موجر و مستاجر مصوب سال 1376:
الف) شرایط عمومی:
به موجب ماده 3 روابط موجر و مستاجر مصوب سال ۱۳۷۶: «پس از انقضای مدت اجاره بنا به تقاضای موجر یا قائم مقام قانونی وی تخلیه عین مستاجره در اجاره با سند رسمی توسط دوایر اجرای ثبت ظرف یک هفته و در اجاره با سند عادی ظرف یک هفته پس از تقدیم تقاضای تخلیه به دستور مقام قضایی در مرجع قضایی توسط ضابطین قوه‌قضاییه انجام خواهد گرفت.»
ب) شرایط اختصاصی :
در صورتی که موجر مبلغی را به عنوان ودیعه یا تضمین یا قرض الحسنه و یا سند تعهد آور و مشابه آن از مستاجر دریافت کرده باشد. تخلیه و تحویل مورد اجاره به موجر، موکول به استرداد سند یا وجه مذکور به مستاجر و یا سپردن آن به دایره اجراست. چنانچه موجر مدعی ورود حسارت به عین مستاجره از ناحیه مستاجر و یا عدم پرداخت مال الاجاره یا بدهی بابت قبض آب، برق و گاز مصرفی بوده و متقاضی جبران خسارت وارده و یا پرداخت بدهی های فوق از محل وجوه یاد شده موظف است، همزمان با تودیع وجه یا سند، گواهی دفتر شعبه ی دادگاه صالح را مبنی بر تسلیم دادخواست مطالبه ی ضرر و زیان به میزان مورد ادعا به دایره اجرا تحویل نماید.
در این صورت دایره اجرا از تسلیم وجه یا سند به مستاجر به همان میزان خودداری و پس از صدور رای دادگاه و کسر مطالبات موجر اقدام به رد آن به مستاجر خواهد کرد.
دستور تخلیه (تخلیه فوری)، زمانی است که فردی که مالکِ ملک است به شورای حل اختلاف مراجعه می کند و شورای حل اختلاف بدون برگزاری جلسه رسیدگی، اقدام به تخلیه ملک استیجاری می نماید. حکم تخلیه زمانی است که مالکِ ملک به دادگاه و یا شورای حل اختلاف مراجعه می کند و نیاز به برگزاری جلسه رسیدگی است و درخواست تخلیه مالک رسیدگی شود. دستور تخلیه زمانی که از طرف شورای حل اختلاف صادر می شود و قابل اعتراض نیست.
حکم تخلیه زمانی که صادر می شود، مالک یا مستاجر می توانند به حکم تخلیه اعتراض نمایند و در مرجع بالاتر به اعتراض رسیدگی شود.
در قراردادهای اجاره دو مرجع برای صدور حکم تخلیه مستاجرین صالح به رسیدگی هستند. اگر ملکی که اجاره داده شده باشد، ملک مسکونی باشد و یا ملک تجاری باشد که مستاجر حق کسب و پیشه و سرقفلی نداشته باشد در این صورت شورای حل اختلاف، صالح به رسیدگی برای صدور حکم تخلیه است. اما اگر ملکِ استیجاری، ملک ِتجاری باشد که مستاجر دارای حق کسب و پیشه و یا دارای حق سرقفلی است، در این موارد دادگاه های عمومی صالح به رسیدگی برای صدور حکم تخلیه هستند.
طلاق طلاق نکوهیده ترین حلالی است که خداوند متعال برای بندگانش قرار داده است و آن را به عنوان...
تعویق صدور حکم به این معنا می باشد که دادگاه تعقیب متهم را شروع و مجرمیت او را احراز کرده، ا...
ضابطین دادگستری مامورانی هستند که تحت نظارت و تعلیمات قوه قضائیه (مقام قضائی) برای کشف جرم، ...
شفعه در لغت به معنای ضمیمه کردن است و فردی که از این حق برخوردار است با منظم کردن حصه ی فروخ...
یکی از مهم ترین روابط حقوقی بین پزشک و بیمار این است که پزشک باید در قبال معالجه بیمار از تم...
نظرات کاربران